موعظه (قرآن)

---

از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «موعظه» است.

۱ - معنی موعظه

---

وعظ (مصدر موعظه‌) يعنى وادار نمودن آميخته با تهدید و ترساندن. خلیل گفته است: اندرز دادن به خير و نيكيها است كه توأم با رقّت قلب و مهربانى باشد.
در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌هاى‌ «وعظ»، «نصح»، «ذكر» و مشتقّات آنها و آياتى كه بر موعظه دلالت دارد، استفاده شده است.

۲ - عناوین مرتبط

---

آثار موعظه (قرآن)، آداب موعظه (قرآن)، ابزار موعظه (قرآن)، اهمیت موعظه (قرآن)، بی‌تأثیری موعظه (قرآن)، بی‌نیازی از موعظه (قرآن)، ترک موعظه (قرآن)، رد موعظه (قرآن)، روش موعظه (قرآن)، زمینه‌های موعظه (قرآن)، شرایط موعظه (قرآن)، فراموشی موعظه (قرآن)، قبول موعظه (قرآن)، مصادیق موعظه (قرآن)، منشأ موعظه (قرآن)، موعظه‌پذیران (قرآن)، موعظه در انجیل (قرآن)، موعظه در تورات (قرآن)، موعظه در زبور (قرآن)، موعظه در قرآن (قرآن)، موعظه‌گران ایله (قرآن)، موعظه‌ناپذیران (قرآن)، موعظه اصحاب سبت (قرآن)، موعظه اهل خشیت (قرآن)، موعظه حواریون (قرآن)، موعظه خدا (قرآن)، موعظه فرزند (قرآن)، موعظه فرعون (قرآن)، موعظه لقمان (قرآن)، موعظه متقین (قرآن)، موعظه محمد (قرآن)، موعظه منافقان (قرآن)، موعظه موسی (قرآن)، موعظه مؤمن آل فرعون (قرآن)، موعظه مؤمنان (قرآن)، موعظه نوح (قرآن)، موعظه هود (قرآن).

۳ - پانویس

---